افرادی که دچار این مشکل هستند در حین راه  رفتن قادر به بلند کردن جلوی پای خود نیستند و انگشتان خود را به زمین می کشند.بعضی از     بیماران برای جلوگیری از گیر کردن انگشتان با   زمین گامهای بلندی برمیدارند و مثل اسب پای   خود را محکم به زمین میزنند که به آن راه رفتن اسبی می گویند.

افتادگی پا، یک بیماری نیست، بلکه نشانه ای از یک مشکل اساسی عصبی یا عضلانی است. افتادگی پا می تواند موقتی یا دائمی باشد.

علل:

۱- درگیری شاخه ی پرونئال عصب سیاتیک در ناحیه ی سر استخوان فیبولا در زانو .این شایعترین علت می باشد.

این حالت ممکن است در بیمارانی که به مدت طولانی در حالت چمباتمه قرار می گیرند مثل توت فرنگی چینان دیده شود.

همینطور در افراد کومایی یا انهایی که به مدت طولانی در وضعیت خوابیده قرار دارند و همینطور بعد از آرتروپلاستی هیپ و زانو و یا بعد از زایمان طبیعی دیده می شود.

۲-درگیری ریشه ی L5  در ناحیه ی کمر که البته افتادگی پا در این بیماران کامل نیست و خفیفتر است.

۳-آسیب عصب سیاتیک بعلت شکستگی یا دررفتگی مفصل ران یا جراحی این مفصل

۴-دیابت , هیپرتیروئیدی و واسکولیتها

۵-استعداد ارثی به فشردگی عصب

۶-بیماری نورون حرکتی(motor neuron)

تشخیص:

۱-مهمترین بخش تشخیصی گرفتن شرح حال ومعاینه ی دقیق است.

۲-گرافی ساده برای تشخیص ضایعات استخوانی

۳- سونوگرافی وMRI جهت تشخیص کیست و تومور و سایر ضایعات بافت نرم که به عصب فشار وارد می کند.

۴-نوار عصب و عضله که جهت تعیین محل آسیب و شدت آسیب و پیگیری بهبودی و ترمیم عصب به کار میرود.

درمان:

۱-استفاده از بریس یا آتل: استفاده از بریس برای پا ومچ پا یا آتلی که اندازه کفش است می تواند به نگاه داشتن پا در وضعیت نرمال کمک کند.

۲-فیزیوتراپی

فیزیوتراپی نفش مهمی را در کنترل افتادگی مچ پا ایفا می کند و به بیمار این امکان را می دهد که:

- بهتر حرکت کردن را تجربه کند که منجر به بهبود کیفیت زندگی می شود.

- تمریناتی را انجام دهد که عضلات پا را تقویت می کنند و به حفظ دامنه حرکت زانو و مچ پا کمک می کنند که این خود می تواند به بهبود مشکلات راه رفتن مرتبط با افتادگی مچ پا کمک کند. تمرینات کششی هم بخصوص برای جلوگیری از سفتی پاشنه پا اهمیت دارند.

۳-ورزش درمانی

ورزش برای بیماران دچار افتادگی مچ پا درمان اصلی است.

ورزش های تقویت کننده عضلات پا و اندام های تحتانی به حفظ قدرت و ثبات عضلات کمک می کنند. چنین ورزش هایی به تقویت و کشش پا کمک کرده در عین حال تحرک را به مچ پا باز می گردانند.

ورزش های کششی یک درمان عالی برای افتادگی مچ پا هستند. فیزیوتراپیست ها به بیماران توصیه می کنند که روی زمین بنشینند، حوله ای را دور پا قرار دهند، دو لبه حوله را بگیرند و به آرامی آن را به طرف خود بکشند. این ورزش به کشش عضلات پا و پشت ساق پا کمک می کند.

دیگر تمرینات ورزشی عبارتند از انحنا دادن پا و خم کردن پنجه پا. برای اینکه عضلات به اندازه کافی تحریک شوند به چند دوره از این تمرینات و تکرار کردن آن ها نیاز است.

۴-تحریک الکتریکی

ممکن است فیزیوتراپیست ها برای برخی از بیماران دچار افتادگی مچ پا یک رژیم درمانی را توصیه کنند که دربرگیرنده تحریک الکتریکی اعصاب و فیبرهای عضلانی است. چنین چیزی به ایجاد پالس های الکتریکی در عضلات کمک می کند و می تواند تا حدی قدرت و ثبات و قابلیت انقباض عضلات را افزایش دهد.

۵-آموزش راه رفتن

راه رفتن عبارت است از شیوه ای که شخص قدم می زند. اختلال راه رفتن عبارت است از قدم زدنی که از حالت نرمال خارج شود. آموزش راه رفتن به بیمارانی توصیه می شود که در راه رفتن مشکلات قابل ملاحظه ای دارند. این روش درمان به بیمار کمک می کند تا کارآمدتر قدم بردارد و از طریق تمرینات ترکیبی و تمرینات حفظ تعادل ثبات بیمار در هنگام راه رفتن را بهبود می بخشد.

۶-جراحی:

در موارد شدید انجام می شود بویژه اگر آسیب تازه باشد.

رفرنس:

 Dumitro book

سایت دکتر افشین اقدامی متخصص ارتوپدی