کوفتگی عضله ی چهارسر جلوی ران:

این حالت به دنبال ضربه ی مستقیم و قوی به ناحیه ی جلوی ران رخ می دهد که نسبتا شایع است. 

بیمار معمولا سابقه ای از ضربه ی مستقیم به جلوی ران را ذکر میکند و به دنبال آن دچار درد و سفتی ناحیه ی آسیب دیده شده که دردش با ایستادن و راه رفتن تشدید می یابد.

بیماران راه رفتن دردناک (آنتالژیک ) و کبودی و ورم در قدام ران دارند. خم شدن زانو کاهش می یابد.

در صورت شک به شکستگی استخوان درخواست رادیوگرافی می شود.

درمان:

یخ جهت کاهش درد و ورم ناحیه ی آسیب دیده استفاده می شود. همینطور بالا نگه داشتن پا باعث کاهش ورم می شود.کمپرس و بانداژ عضله هم در کاهش ورم مفید می باشد.

در چند روز اول توصیه به بی حرکتی زانو در حالت خم شده می شود تا انقباضات دردناک عضله کاهش یابد.

بعد از استراحت اولیه ورزشهای محدوده ی حرکتی زانو باید به زودی شروع شود تا از سفتی عضله جلوگیری شود.

توانبخشی:

 بعد از چند روز که درد و تورم کاهش پیدا کرد میتوانید از گرمای موضعی برای تسریع در بهبودی استفاده کنید. کم کم شروع به انجام نرمش های کششی بکنید. بعد از اینکه توانستید مفاصل اندام را کاملاٌ بدون درد حرکت دهید باید نرمش های قدرتی را برای تقویت عضله آسیب دیده شروع کنید. دقت کنید بازگشت به ورزش باید بسیار به آرامی و مرحله به مرحله باشد. فشار زیاد به اندام و عضله ممکن است موجب آسیب بیشتر به عضله شده و عوارض ماندگاری را بجا بگذارد. وقتی دامنه حرکت و قدرت انعطاف اندام به وضعیت اول برگشت و عضلات قدرت و استقامت کافی را بدست آوردند میتوانید به ورزش اولیه برگردید. بهتر است در هفته های اول بازگشت به ورزش از پدها و حفاظ هایی که روی اندام قرار میگیرند استفاده کنید تا عضله آسیب دیده را تا مدتی از ضربات جدید محافظت کنید.

 از عوارض کوبیدگی عضله ، خونریزی داخل عضله ست که میتواند بعلت رسوب کلسیم در ناحیه استخوانی شود که به آن میوزیت اسیفیکان گویند که در ۱۰ تا ۲۰ درصد کوبیدگیهای ران رخ می دهد و عضله ی چهارسر ران شایعترین مکان آن می باشد.

در چند روز اول باید از مصرف آسپرین و داروهای ضد التهابی مثل بروفن اجتناب شود چون ریسک خونریزی در محل را افزایش می دهد.همینطور از ماساز ناحیه باید پرهیز کرد.

اگر بعد از چند هفته درمان مناسب درد و سفتی وجود داشت یا بدتر شد ، تکرار گرافی و تصویربرداری پیشرفته با اسکن استخوان و MRI برای یافتن استخوانی شدن عضله لازم است.

اسکن استخوان و MRI در مراحل زودرس نسبت به گرافی حساستر است.

در صورت ایجاد میوزیت اسیفیکان ، خط اول درمان شامل دارو و ورزشهای پیشرونده ی محدوده ی حرکتی است.

در موارد وجود علائم شدید و مقاوم به درمان باید رادیوتراپی انجام شود و در صورت عدم پاسخ به ان رزکسیون جراحی توصیه می شود البته قبلش باید بافت استخوانی کامل بالغ شده باشد در غیر این صورت احتمال عود بالاست.

 رفرنس: Braddom book(رفرنس طب فیزیکی و توانبخشی)

       سایت ایران ارتوپد