آرتروز مفاصل دست:

علائم:

بیماران اغلب از درد و خشکی و اختلال عملکردی شکایت دارند.علائم حالت تشدید یابنده و بهبود یابنده دارند که مطرح کننده ی پیشرفت تدریجی است.

ارتباط محدودی بین یافته های رادیولوژیک و شکایت درد یا ناتوانی بیمار وجود دارد.

معاینه ی فیزیکی:

با اینکه تدریجی رخ می دهد اما اغلب بیماران یک درد حاد ناگهانی را ذکر می کنند و برای آنها سخت است که باور کنند این اختلال یک روند مزمن می باشد.

هال مارک تشخیصی در معاینه دفورمیتی، محدودیت حرکت، درد و کریپتاسیون (صدادار بودن)است.

ارتباط مابین علائم بیمار و آنچه که ما در معاینه به آن می رسیم ضعیف است و عوامل روانی اجتماعی در ان دخیل است.

معاینات عصبی در آنها نرمال است.

 مفاصل بین انگشتی:

گره های هبردن را در آرتروز مفاصل بین انگشتی انتهایی (DIP) و گره های بوخارد را در آرتروز مفاصل بین انگشتی ابتدایی(PIP) داریم.

مفاصل متاکارپوفالنژیال(مفصل بین استخوانهای کف دست و انگشتان) : 

آرتروز این مفاصل نادر است. تظاهراتش به شکل درد ، خشکی است که از دفورمیتی شایعتر است.

مفاصل تراپزیومتاکارپال(مفاصل بین استخوانهای مچ دست و کف دست):

آرتروز این مفاصل در اثر افزایش سن رخ می دهد.دو سوم این بیماران تخریب شدید مفصل دارند.

آرتریت در مردان ممکن است آهسته تر پیشرفت کند اما در ۸۰ سالگی ۸۵ درصد آرتریت دارند.

پروسه ی بیماری با در رفتگی و باریک شدگی فضای مفصلی و تشکیل استخوان اضافه(استئوفیت) و دفرمیتی و تخریب مفصل پیشرفت می کند.

هنگامی که بیماری پیشرفت می کند ، قاعده ی متاکارپ به سمت رادیال دچار نیمه دررفتگی می شود.حرکات فعال و غیرفعال دست محدود شده و قدرت مشت کردن کاهش می یابد.

سندرم تونل کارپ و انگشت ماشه ای در اینها شایع است و باید معاینه شود.

محدودیت عملکردی:

کارهایی که نیاز به مشت کردن محکم دارند محدود می شوند مثل باز کردن در مربا ، چرخاندن کلید و....

کارهای ظریف هم با آرتروز آسیب می بینند.شکایت ناتوانی در این بیماران کمتر شایع است که در اثر پیشرفت آهسته آن است که اغلب افراد تطابق پیدا می کنند.

تشخیص:

گرافی ساده برای تشخیص و درمان کمتر مورد نیاز است. استفاده ی اصلی از گرافی جهت رد کردن سایر اختلالات پاتولوژیک و افزایش درک پروسه ی بیماری است.

یافته های اصلی شامل کاهش فضای مفصلی ، اسکلروز ساب کندرال ( زیر غضروف) ،تشکیل استخوان اضافه(استئوفیت) و تشکیل کیستهای تخریبی در استخوان زیر غضروف است.

Eaton , Little آرتروز مفصل تراپزیومتاکارپال را به ۴ مرحله تقسیم کردند:

۱-فقط پهن شدگی فضای مفصلی را داریم.

۲-باریک شدگی خفیف مفصل و استئوفیت کوچکتر از ۲ میلیمتر را داریم.

۳-تخریب واضح مفصل همراه با تغییرات اسکلروتیک و استئوفیت بزرگتر از ۲ میلیمتر را داریم.

۴-با ارتریت در هر دو مفصل تراپزیومتاکارپال و اسکافوئیدوتراپزیال مشخص می شود.

 رفرنس:Frontera Book(رفرنس طب فیزیکی و توانبخشی)