باعث بهبود تعادل ، توزیع مجدد و گسترش سطح وزن و کم کردن درد اندام تحتانی( از ران تا انگشتان پا) و ایجاد نیروی پیش برنده ی اندام تحتانی می شوند.

 میزان انتقال وزن در هنگام استفاده از عصا در اندام سمت مقابل درگیر۲۰ تا ۲۵ درصد می باشد.در هنگام استفاده از عصای ساعد یا بازو این میزان انتقال وزن به ۴۰ تا۵۰ درصد افزایش می یابد. با استفاده از کراچ دوطرفه این میزان انتقال به بیش از ۸۰ درصد افزایش می یابد.

عصا:

انواع:

۳ نوع عصا وجود دارد:۱- شایعترین نوع عصا : عصای سی شکل که به آن J شکل هم گویند.

۲- عصای گریپ عملکردی: گرفتن آن راحتتر از نوع قبلی می باشد.

۳-عصای چهار پایه: پایدارترین نوع می باشد.

برای اندازه گیری ارتفاع مناسب عصا در حالی که بیمار در وضعیت ایستاده است بالاترین قسمت عصا باید در مقابل تروکانتر بزرگ فمور( برجستگی قسمت بالایی استخوان ران در سمت خارجی ران) قرار گیرد و آرنج در زاویه ی ۲۰ درجه باید خم شود.

جنس عصا: چوب یا آلومینیم که نوع آلومینیم قابل تنظیم می باشد.

عصا معمولا در سمت سالم مورد استفاده قرار می گیرد تا فشار و استرس وارد شده به ران و لگن سمت درگیر  کاهش یابد.

بیمار باید موقع بالا رفتن از پله ها ابتدا پای سالم را بالا ببرد و موقع پایین آمدن از پله ها، ابتدا پای درگیر را پایین آورد.
 موقع راه رفتن روی سطح صاف هم ابتدا باید تمام تحمل وزن روی اندام سالم قرار گیرد.

واکر:

در بیمارانی گه دچار اختلال در هماهنگی اندامهای بالایی هستند مثل پارکینسونیها از چزخ در زیر پایه های قدامی استفاده می کنیم.

بعضی از واکرها دارای قسمت U شکل در جلو میباشد که باعث افزایش پایداری در هنگام بالا رفتن از پله ها می شود.

در هنگام استفاده از واکر قسمت جلویی آن باید ۳۰ سانت جلوی پای بیمار قرار گیرد.برای تعیین ارتفاع مناسب واکر باید بیمار صاف بایستد و شانه هارو شل کند و آرنج باید ۲۰ درجه خم شود.

کراچ:

برای تعیین ارتفاع مناسب کراچ بیمار باید صاف بایستد و شانه هارو شل کند  و از چین زیربغلی جلویی تا یک نقطه به فاصله ی ۱۵ سانت به انگشت کوچک پا را اندازه گیری می کنیم.

جهت تعیین محل قطعه ای که دست آنرا میگیرد باید کراچ در فاصله ی ۷ سانتی به انگشت کوچک پا قرار گیرد و آرنج در زاویه ی ۳۰ درجه خم شود. مچ دست باید کاملا به عقب خم شود و انگشتان حالت مشت کرده داشته باشند.

برای استفاده از کراچ بیمار باید بتواند با صاف کردن کامل آرنج خودشو چند سانت بالا بکشد .این کار بویژه در بیمارانی که از ویلچر استفاده می کنند برای بالا کشیدن و جابه جایی خیلی مفید است.

علی رغم محبوبیت زیاد استفاده از پد در ناحیه ی زیر بغل  بهتر است از آن استفاده نشود و از کراج به عنوان محلی برای استراحت استفاده نشود یعنی بیمار به آن لم ندهد.رعایت این نکات باعث کاهش شیوع فلج فشاری عصب رادیال و درگیری شبکه ی بازویی می شود.

رفرنس:Braddom book(رفرنس طب فیزیکی و توانبخشی)