بازگشت
اسیب لیگامانی زانو
ثبات استاتیک زانو توسط ۴ لیگامان کولترال (جانبی) داخلی و خارجی(MCL,LCL) و متقاطع قدامی و خلفی (ACL ,PCL) ایجاد می شود.
شایعترین آسیب لیگامانی زانو را ، اسیب لیگامانهای MCL و ACL تشکیل می دهد.
لیگامان MCL یا کولترال داخلی از کندیل داخلی استخوان ران تا قسمت ابتدایی استخوان ساق کشیده می شودو از نیروهای خم کننده ی زانو یا والگوس جلوگیری می کند.
به دنبال کشیدگی لیگامان MCL به دنبال نیروی ناگهانی و شدید والگوس ، بیماران از درد قسمت داخلی زانو شکایت می کنند و در موارد شدید از خالی کردن زانو شاکی می باشند
در معاینه ی فیزیکی به دنبال لمس این لیگامان بیمار درد داردو تست استرس والگوس بیمار مثبت می باشد.
اگر در این تست فقط دارای درد و سفتی ناحیه شود احتمالا بیمار دچار کشیدگی گرید ۱ بدون پارگی عمده ی لیگامان است.
ولی اگر خط مفصلی داخلی بدون مانع آشکار باز شود آسیب گرید ۳ و با قطع کامل لیگامان است.
بسته به درجه آسیب لیگامان ، تورم داخلی زانو ظاهر می شود اما در کشیدگی ایزوله ی لیگامان تجمع مایع داخل مفصلی دیده نمی شود چون MCL لیگامان خارج مفصلی است.
از گرافی ساده جهت رد شکستگیهای استخوانی همزمان استفاده می شود.
جهت ارزیابی لیگامانی از MRI به عنوان روش تشخیصی انتخابی می توان استفاده کرد ولی معمولا از آن استفاده نمی شود مگر در دو مورد:
۱-شک به سایر آسیبهای همراه
۲-در صورتی که بیمار ورزشکار ممتاز باشد.
درمان اولیه:
شامل استفاده از یخ و بالا بردن پا جهت کاهش درد و ورم همراه با بی حرکتی زانو برای ۲تا۳ هفته .
در موارد خفیف از زانو بند مخصوص 
و در موارد شدید تر از گچ بلند زانو یا بریس های مخصوص استفاده می شود.
در زمانی که زانو بسته است بیمار میتواند فیزیوتراپی و ورزشهای ایزومتریک ران را تحت نظر متخصص طب فیزیکی انجام دهد.
به طور اولیه ورزشهای خم و راست کردن ملایم زانو (فلکشن و اکستنشن) بعد از ۲تا ۳ هفته بی حرکتی شروع می شود.
پارگی های ایزوله ی MCL حتی در گریدهای بالا ندرتا نیاز به جراحی دارند.
در مواردی که پارگی این لیگامان با درمان های غیر جراحی بهبود نیابد یا همراه با پارگی این لیگامان ، دیگر بافت های زانو مانند رباط های صلیبی یا منیسک ها نیز آسیب دیده باشند پزشک ارتوپد ممکن است تصمیم به درمان جراحی برای درمان پارگی این لیگامان بگیرد.
رفرنس: Braddom book(رفرنس طب فیزیکی و توانبخشی)
سایت ایران ارتوپد
