MS به تنهایی اثر منفی بر حاملگی و عاقبت جنینی ندارد.

در مورد ارثی بودن بیماری MS ، مقداری افزایش بروز در فرزندان فرد مبتلا وجود دارد که حدود ۳ % در دختران و ۱% در پسران می باشد.

در مورد شعله ور شدن بیماری در طی حاملگی و بعد از حاملگی ، بررسیها نشان داده که میزان عود در حاملگی به حدود نصف کاهش می یابد ولی طی ۳ ماه بعد از زایمان میزان عود بالاتر از نرمال است.

کلا حاملگی اثر منفی بر MS  ندارد و زنان نباید به علت ترس از بدتر شدن بیماریشان از حاملگی اجتناب کنند.

درمان در بارداری و شیردهی:

از انجایی که ترکیبات اینترفرون بتا مثل بتاسرون و اوونکس و ربیف  شانس سقط را در اوایل بارداری بالا می برند و از طرفی احتمال شعله ور شدن و عود MS در بارداری پایین است ، توصیه می شود قبل از باردار شدن این داروها قطع شوند.

ترکیبات گلاتیرامراستات مثل کوپاکسون در زنانی که می خواهند در بارداری درمان خود را ادامه دهند مناسب می باشند.

شیردهی هم شانس عود MS  را تا ۶ ماه بعد از زایمان نصف می کند بنابراین بیمارانیکه درمان خود را در بارداری قطع کردند می توانند شروع درمانشان را تا بعد از شیردهی به تعویق بیندازند.

توصیه می شود که هر ماه ۱۰۰۰ میلی گرم متیل پردنیزلون داخل وریدی در طی دوره بعد از زایمان که فرد درمان نمیگیرد تجویز شود و تا زمانی که درمان دوباره شروع شود ادامه یابد.

رفرنس:Braddom book(رفرنس طب فیزیکی و توانبخشی)