کشیدگی و گرفتگی عضلات و تاندونهای گردن(Sprain ,Strain):

strain گردن ، آسیب عضلات و تاندونهای آن در اثر نیروی قوی اعمال شده به گردن می باشد.

sprain گردن ، کشیدگی بیش از حد یا پارگی در لیگامانهای گردن می باشد.

شیوع strain بالاست چون بسیاری از عضلات گردن ،بدون تاندون به پریوست استخوان از طریق بافت میوفاشیال می چسبند.

strain , sprain گردن دلیل ۸۵% دردهای گردنی حاد و مزمن و مکرر را تشکیل می دهند.

این آسیب شایعترین اسیب ناشی از تصادفات است و یکی از شایعترین آسیبهای ورزشی است.

شیوع آن در زنان بویژه زنان ۳۰ تا ۵۰ سال بیشتر است.

این اسیبها در حین تصادفات رانندگی که با خم شدگی ناگهانی گردن به جلو و عقب همراه است رخ می دهد.

در حین اکستنشن یا خم شدگی گردن به عقب لیگامان طولی قدامی یا (ALL) دچار پارگی شده و از انجایی که به دیسک مهره های گردنی هم می چسبد می تواندباعث آسیب دیسک هم شود.

در افرادی که دچار کیفوز توراسیک ( گوژپشتی ) یا افزایش انحنای گردن (لوردوز) یا در افرادی که دچار افزایش زاویه بین مهره های گردن و سینه(توراسیک) هستند strain عضلات شایعتر می باشد.

 تشخیص:

شرح حال و معاینه فیزیکی کمک زیادی می کند.تصادف و افتادن و ضربه و ورزش می تواند باعث ایجاد نیرویی شود که باعث آسیب بافت نرم شود.

 این بیماران ممکن است که سردرد داشته باشند که با درد ناحیه گردن و گاهی شانه همراه است. سردرد می تواند تیز یا گنگ باشدوبیمار همچنین خستگی گردن و خشکی با فعالیت تدریجی را ذکر می کند.محدوده حرکتی گردن کاهش  یافته که با فعالیت ، تدریجا بهتر می شود.

فاکتورهای تشدید کننده درد شامل حرکات فعال و غیرفعال گردن می باشند.

لمس ناحیه مذکور معمولا ناخوشایند و کمی دردناک است.

مناطق شایعتر درگیر ، عضلات استرنوکلیدوماستوئید و تراپزیوس می باشند.

معمولا معاینات عصبی بیماران نرمال است فقط ممکن است به علت درد ، بیمار ضعف حرکتی مختصر داشته باشد.

نیازی به انجام تکنیکهای تصویربرداری مثل گرافی ساده یا نوار عصب و عضله نمی باشد. مگر اینکه بیمار علائم حرکتی یا عصبی داشته باشد یا یک درد قابل توجه یا بدقرارگیری امتداد گردن داشته باشد. در این موارد قدم اول تشخیصی گرافی ساده است تا با ان شکستگی و بدقرارگیری امتداد گردن را رد کنیم. در اکثر موارد این گرافیها نرمال است.

درمان:

قدم اول درمان کنترل درد و التهاب است تا از آسیب بیشتر پرهیز شود و بیمار جهت توانبخشی همکاری کند.

استامینوفن و داروهای ضد درد غیر استروئیدی مثل ژلوفن و دیکلوفناک و سلکسیب و ...جهت کنترل درد و برقراری برنامه مناسب خواب مفیدند.

به طور تیپیک شل کننده های عضلانی تجویز نمی شوند مگر  در بیماران دچار اختلالات خواب جهت تنظیم سیکل خواب .

بیماری که از اسپاسم رنج می برد و به ضد دردهای ما جواب نمی دهد تجویز تیزانیدین یا ضد افسردگی سه حلقه ای مثل امی تریپتیلین موفقیت آمیز می باشد.

مدالیته های فیزیکی مثل ماساژ ، گرمای سطحی و عمقی ، تحریکات الکتریکی و کولار نرم گردنی (گردن بند نرم) ولیزر بویژه پرتوان می توانند جز درمان قرار گیرند.

ماساژ آرام می تواند باعث کاهش درد ، شل کردن عضلات و افزایش جریان خون شود.

فیزیوتراپی از جمله اولتراسوند و پچ گرمایی می تواند باعث شل شدن عضلات و کاهش درد و برطرف کردن التهاب شود.

کولار نرم گردنی ، باعث کاهش درد بخصوص هنگام خواب شده و از آسیب مجدد جلوگیری می کند.این گردن بند هنگام بیداری و حداکثر تا ۷۲ ساعت بعد از ضربه باید استفاده شود چون استفاده طولانیتر موجب سفتی عضله شده و التیام را به تاخیر می اندازد.

 شروع فعالیت ۲ تا ۴ هفته بعد است که شامل انجام حرکات عملکردی با در نظر گرفتن آموزش وضعیت و پوسچر صحیح و رفع اشکالات بیومکانیکال است.

تحریکات الکتریکی و طب سوزنی و مگنت درمانی هم از درمانهای دیگری است که باعث کاهش درد می شود.

ورزشهای مناسب برای این بیماران:

 رفرنس:Braddom Book(رفرنس طب فیزیکی و توانبخشی)