افراد سالمند و مسن در صورت انجام فعالیتهای ورزشی دچار پیشرفت در ظرفیت هوازی و قدرت عضلانی می شوند.
ورزشهای مقاومتی با ابزاری مثل وزنه و دمبل و قرقره افراد مسن را قادر می کند که فعالیتهای روزمره را آسانتر انجام داده و از از دست رفتن توده عضلانی و ضعف عضلات جلوگیری می کند.
در افراد مسن دامنه وسیعتری از سطح سلامتی و امادگی جسمانی در نظر گرفته می شود بنابراین تجویز ورزش در آنها مشکلتر می باشد.در این افراد باید دقت زیادی از لحاظ نوع و شدت ، فرکانس فعالیت ورزشی انجام شود.
در افراد مسن ورزشهای قدرتی باید براساس وضعیت سلامتی و آمادگی و اهداف اختصاصی انجام شود. هدف اساسی از برنامه ورزشی قدرتی در افراد مسن که شامل کوهنوردی ، شنا و دو و پیاده روی است بالا بردن توانایی فرد جهت زندگی غیر وابسته می باشد.
نکات مهم در ورزش افراد مسن:
۱-اولین جلسات فعالیتهای ورزشی قدرتی باید تحت نظارت افراد مجرب که به نیازهای اختصاصی و تواناییهای افراد مسن اگاهی دارند انجام شود.
۲-در مورد ورزشهای مقاومتی در ۸ هفته اول باید با حداقل وزنه جهت سازگاری بیمار انجام شود .
۳-باید به افراد مسن یاد بدهیم که پترن تنفس طبیعی را در حین ورزش حفظ کنند.
۴-همینکه که اموزش ورزش رخ داد ، افزایش فعالیت در ابتدا با زیاد کردن تعداد تکرار و سپس با افزایش مقاومت باید انجام شود.
۵-هرگز از وزنه ای که فرد نتواند حداقل ۸ بار آن را تکرار کند نباید استفاده کرد چون نشاندهنده سنگین بودن وزنه برای فرد است.
۶-باید تاکید کرد که همه فعالیتهای ورزشی باید به طریقی انجام شوند که سرعت آن تحت کنترل باشد.
۷-فرد باید همه فعالیتهای ورزشی را در یک محدوده کامل بدون درد انجام دهد.
۸-توصیه به انجام ورزشهایی می شود که در ان چندین مفصل درگیر می شوند.
۹-استفاده از دستگاه برای انجام ورزشهای قدرتی در مقایسه با وزنه های آزاد(دمبل) ارجحیت دارد چون این دستگاهها نیاز به مهارت کمتری دارند و با ثابت نمودن موقعیت بدن از پشت فرد محافظت می کنند و به استفاده کننده اجازه می دهد که با مقاومت و وزنه کمتری شروع نماید و بتواند وزنه های مورد استفاده را به میزان تدریجی تر افزایش دهد و کنترل بیشتری روی دامنه حرکت داشته باشد.
۱۰-وزنه سنگین آزاد فقط در افرادی مورد استفاده قرار می گیرد که آموزش اختصاصی در خصوص چگونگی بلند کردن ان را داشته باشند.
۱۱-ورزش بیش از حد هم انجام نشود .۲ جلسه ورزش قدرتی در هر هفته حداقل تعداد مورد نیاز برای ایجاد یک اثر فیزیولوژیک مثبت می باشد.
۱۲-افرادی که مبتلا به آرتریت می باشند نباید در طی دوره فعال درد مفصل یا التهاب در فعالیتهای ورزشی قدرتی مثل کوهنوردی و دو ماراتن و...شرکت نمایند.
۱۳-بعد از یک دوره فعالیت کم ، جهت شروع مجدد فعالیت ورزشی باید با شدتی کمتر از ۵۰ % سطح فعالیت قبلی شروع شود البته به شرطی که بیمار تحمل آن را داشته باشد . سپس به تدریج مقاومت افزایش داده می شود.
رفرنس:Braddom Book(رفرنس طب فیزیکی و توانبخشی)
ورزشهای مقاومتی با ابزاری مثل وزنه و دمبل و قرقره افراد مسن را قادر می کند که فعالیتهای روزمره را آسانتر انجام داده و از از دست رفتن توده عضلانی و ضعف عضلات جلوگیری می کند.
در افراد مسن دامنه وسیعتری از سطح سلامتی و امادگی جسمانی در نظر گرفته می شود بنابراین تجویز ورزش در آنها مشکلتر می باشد.در این افراد باید دقت زیادی از لحاظ نوع و شدت ، فرکانس فعالیت ورزشی انجام شود.
در افراد مسن ورزشهای قدرتی باید براساس وضعیت سلامتی و آمادگی و اهداف اختصاصی انجام شود. هدف اساسی از برنامه ورزشی قدرتی در افراد مسن که شامل کوهنوردی ، شنا و دو و پیاده روی است بالا بردن توانایی فرد جهت زندگی غیر وابسته می باشد.
نکات مهم در ورزش افراد مسن:
۱-اولین جلسات فعالیتهای ورزشی قدرتی باید تحت نظارت افراد مجرب که به نیازهای اختصاصی و تواناییهای افراد مسن اگاهی دارند انجام شود.
۲-در مورد ورزشهای مقاومتی در ۸ هفته اول باید با حداقل وزنه جهت سازگاری بیمار انجام شود .
۳-باید به افراد مسن یاد بدهیم که پترن تنفس طبیعی را در حین ورزش حفظ کنند.
۴-همینکه که اموزش ورزش رخ داد ، افزایش فعالیت در ابتدا با زیاد کردن تعداد تکرار و سپس با افزایش مقاومت باید انجام شود.
۵-هرگز از وزنه ای که فرد نتواند حداقل ۸ بار آن را تکرار کند نباید استفاده کرد چون نشاندهنده سنگین بودن وزنه برای فرد است.
۶-باید تاکید کرد که همه فعالیتهای ورزشی باید به طریقی انجام شوند که سرعت آن تحت کنترل باشد.
۷-فرد باید همه فعالیتهای ورزشی را در یک محدوده کامل بدون درد انجام دهد.
۸-توصیه به انجام ورزشهایی می شود که در ان چندین مفصل درگیر می شوند.
۹-استفاده از دستگاه برای انجام ورزشهای قدرتی در مقایسه با وزنه های آزاد(دمبل) ارجحیت دارد چون این دستگاهها نیاز به مهارت کمتری دارند و با ثابت نمودن موقعیت بدن از پشت فرد محافظت می کنند و به استفاده کننده اجازه می دهد که با مقاومت و وزنه کمتری شروع نماید و بتواند وزنه های مورد استفاده را به میزان تدریجی تر افزایش دهد و کنترل بیشتری روی دامنه حرکت داشته باشد.
۱۰-وزنه سنگین آزاد فقط در افرادی مورد استفاده قرار می گیرد که آموزش اختصاصی در خصوص چگونگی بلند کردن ان را داشته باشند.
۱۱-ورزش بیش از حد هم انجام نشود .۲ جلسه ورزش قدرتی در هر هفته حداقل تعداد مورد نیاز برای ایجاد یک اثر فیزیولوژیک مثبت می باشد.
۱۲-افرادی که مبتلا به آرتریت می باشند نباید در طی دوره فعال درد مفصل یا التهاب در فعالیتهای ورزشی قدرتی مثل کوهنوردی و دو ماراتن و...شرکت نمایند.
۱۳-بعد از یک دوره فعالیت کم ، جهت شروع مجدد فعالیت ورزشی باید با شدتی کمتر از ۵۰ % سطح فعالیت قبلی شروع شود البته به شرطی که بیمار تحمل آن را داشته باشد . سپس به تدریج مقاومت افزایش داده می شود.
رفرنس:Braddom Book(رفرنس طب فیزیکی و توانبخشی)